Al tijden was ik op zoek naar een leuke, maar toch ook functionele rugtas. Als ik aan het wandelen ben, vind ik het fijn om mijn handen vrij te hebben, maar heb toch graag een tas bij me. Het blijkt best lastig om een tas te vinden die zowel praktisch als stijlvol is. Ik heb een functionele rugzak, maar die vind ik niet mooi staan als ik bijvoorbeeld door de stad wandel. Het oog wil tenslotte ook wat.

Huh rugzak of rugtas? Er schijnt een verschil tussen beide termen te zijn, voornamelijk in functionaliteit. In mijn beleving is een rugzak meer bedoeld voor lange wandelingen, kamperen, hiken en backpacken. Een rugtas zie ik als een elegantere tas die je op je rug kunt dragen. Op internet wordt dit onderscheid juist andersom uitgelegd. Hoe dan ook, ik was op zoek naar de elegantere vorm.

Op een dag was ik met mijn vriendin een dagje lekker aan het lanterfanten (ook zo’n prachtig woord) in Groningen en liep ik tegen een hele leuke rugtas aan. Niet letterlijk natuurlijk, haha. De tas was precies wat ik zocht, niet te groot, niet te klein, mooi materiaal en een prachtige kleur.

Bij het eerste gebruik had ik de indruk dat de banden makkelijk losser gingen, waardoor ik de rugtas zou kunnen verliezen. Daarom bedacht ik om bij de kleermaker drukknopen op de banden te laten zetten, zodat dat probleem opgelost zou zijn.

Op mijn wandelroute in Hoogeveen zit een kleermaker waar ik goede ervaringen mee had. Toen ik in mijn huidige appartement kwam wonen, heb ik daar gordijnen laten inkorten. In mijn herinnering was de kleermaker een hele aardige, energieke man. Hij begreep dat het fijn was om de gordijnen dezelfde dag nog op te kunnen hangen, en zo geschiedde.

Dit keer was hij echter anders. Gelaten, zwijgzaam. Ik zag dat hij een brace om zijn hand droeg. Er zat zeven jaar tussen mijn vorige en dit bezoek, en in die tijd kan er natuurlijk veel veranderen. Hij keek van de tas naar mij en terug. Hij trok aan de banden en, eerlijk is eerlijk, ze bewogen geen millimeter. Alsof hij een wedstrijd had gewonnen, keek hij mij aan en zei dat het niet nodig leek om er drukknopen op te maken. De banden zaten immers muurvast. los daarvan zou het technisch niet eens kunnen, omdat de banden dan niet meer door de gespen konden. Vervolgens zei hij, dus blijkbaar was er technisch gezien toch wel een mogelijkheid, dat als ik het perse wilde hij het wel kon doen maar hij adviseerde me om het eerst maar een tijdje zo te proberen.

Ik knikte, zei dat ik dat zou doen, en vertrok – de verliezer van dit figuurlijke duel. Schijnbaar onbewogen liep ik naar buiten, maar inwendig moest ik zo vreselijk lachen. Het leek wel een toneelstukje dat we samen hadden opgevoerd.

De kleermaker had gelijk. De banden zijn nooit los gegaan. Af en toe trek ik er expres hard aan, maar nee geen beweging in te krijgen.