Geschiedenis van Hondenschool De Doorzetter

Mijn naam is Rony van Geuns, geboren in 1956 in Groningen.

Toen ik twaalf was, kwam ik voor het eerst bij Dierenasiel Zuidwolde voor een snuffelstage. Vanaf dat moment was ik er niet meer weg te slaan. Alle mogelijke tijd bracht ik op het asiel door; ik spijbelde ervoor en zegde afspraken met vriendinnen af.

Dierenasiel Zuidwolde is een groot asiel met ruimte voor 76 honden. In die tijd werd er weinig met de honden gedaan, speelweides waren er toen nog niet. Er werd aan de riem met ze gewandeld en dat deed ik dus ook. Meestal met dezelfde honden, tot ze geplaatst werden. Ik leerde ze ook wat dingetjes.

Op mijn achttiende kreeg ik mijn eerste eigen hond, Lady, een bouvier pup. Ik woonde toen net op mijzelf. Met Lady heb ik een gehoorzaamheidscursus gedaan. Wat ik mij daarvan herinner is dat er op een vriendelijke manier met gewone halsband getraind werd en geen van de honden er een probleem mee leek te hebben. Regelmatig kwamen er tijdelijk andere honden van het asiel bij mij in huis.

Een paar jaar later bracht de toenmalige beheerster van het dierenasiel een rottweilerteefje van ongeveer zeven maanden bij mij, met de mededeling dat ik maar voor haar moest zorgen, omdat het anders niet goed zou komen. Het bleek al gauw een pittig hondje en daarom ben ik met haar bij meneer Pesman, een oude rot in het vak, gaan trainen. In die tijd heette dat een hondenclub. Meneer Pesman vond dat ik het goed deed met Nanda, de rottweiler, en vroeg mij om bij hem in de leer te komen. Geweldig vond ik dat! Zo rolde ik in het lesgeven. We trainden met de slipketting, dat was toen de gangbare manier. Ik heb twaalf jaar als vrijwilliger op de hondenclub lesgegeven in gehoorzaamheid en behendigheid, tot ik een betaalde fulltimebaan op het asiel kreeg in 1990.

Inmiddels waren er op mijn initiatief speelweides bij het asiel gekomen en begon ik met het trainen en testen van de honden. We lieten de honden in groepen spelen. Het trainen gebeurde nog steeds met de slipketting. Gaandeweg begon er een hele andere manier van trainen bekend te worden: trainen waarbij timing, positieve versterking en het opbouwen van gedrag in kleine stukjes toegepast werden. Het was Karen Pryor, een Amerikaanse dolfijnentrainster, die dit als de inmiddels bekende clickertraining introduceerde. Ik las boeken van Karen Pryor, bekeek haar video’s en volgde workshops over clickertraining. Ik was er zo enthousiast over, dat ik hier les in wilde geven. Zo ontstond Hondenschool De Doorzetter in 1998.

Jaren hebben we op deze manier lesgegeven en ook nu doen we dat nog. Toch twijfelde ik regelmatig, omdat cursisten er niet altijd in slaagden hun hond onder controle te krijgen. Al in 2006 was er bij SBS6 een serie programma’s met Cesar Millan te zien. Ik was toen al een fan van deze innemende man, vond niet alles wat hij deed oké, maar zag wel dat hij een enorme liefde voor honden had. Het was pas in de zomer van 2010 dat Cesar een ware hype werd; in alle bushokjes zag je levensgrote posters en je hoorde overal over zijn programma ‘The Dog Whisperer’ op National Geographic.

Als ik ergens door gegrepen word, duik ik er helemaal in. Ik heb de boeken van Cesar gelezen, waaronder het in 2010 verschenen ‘Cesar’s Rules’. Ik heb al zijn dvd’s aangeschaft en werd een trouwe kijker. Ook heb ik de theorie in de praktijk toegepast bij diverse problemen. Bij een eigen, zeer problematische hond had dit een heel goed resultaat.

Ik zie de filosofie van Cesar zeker niet als zaligmakend, maar zijn opgedane kennis vormt een goede aanvulling op mijn eigen kennis: weer iets voor in mijn rugzak. Mijn rugzak is inmiddels gevuld met heel veel kennis en ervaring die ik gedurende 45 jaar bij het dierenasiel in Zuidwolde heb opgedaan. De problemen van de honden in het asiel dwongen ons creatief te zijn en te blijven zoeken naar nieuwe oplossingen, waardoor ook de hele moeilijke honden uiteindelijk geplaatst konden worden.

Ik blijf altijd leergierig, nieuwsgierig naar nieuwe inzichten en trainingsmethodes. En als ze ten goede komen aan de honden, zullen we ze zeker gebruiken.